Zawód wykładowca akademicki w dziedzinie weterynarii

Wykładowcy akademiccy w dziedzinie weterynarii są profesorami, nauczycielami i wykładowcami uczącymi studentów, którzy uzyskali dyplom ukończenia szkoły średniej, w zakresie swojej wyspecjalizowanej dziedziny studiów – weterynarii, głównie o charakterze akademickim. Współpracują ze swoimi asystentami naukowymi i dydaktycznymi w celu przygotowania wykładów i egzaminów, do klasyfikowania dokumentów i egzaminów, do prowadzenia praktyk laboratoryjnych, a także do prowadzenia regularnych przeglądów i wymiany informacji zwrotnych dla studentów. Prowadzą również badania naukowe w dziedzinie weterynarii, publikują swoje ustalenia i współpracują z innymi pracownikami uczelni.

Chcesz dowiedzieć się, jaki rodzaj kariery i jakie zawody najbardziej Ci odpowiadają? Skorzystaj z naszego bezpłatnego testu kariery w oparciu o kod Hollanda i przekonaj się.

Typ osobowości

Bezpłatnego testu Kariery

Jakie zawody lubisz? Wybierz karierę, która odpowiada Twoim preferencjom. Przeprowadź test kariery.

Do testu

Wiedza

  • Układ rozrodczy zwierząt

    Anatomia układu rozrodczego i cyklu rozrodczego zwierząt, fizjologii zwierząt i endokrynologii.

  • Terminologia weterynaryjna

    Pisownia i znaczenie powszechnie stosowanej terminologii pojęć weterynaryjnych.

  • Choroby odzwierzęce

    Choroby odzwierzęce są chorobami zakaźnymi zwierząt, które mogą być naturalnie przenoszone na człowieka. Obejmują szeroką gamę chorób i sięgają od endemicznych chorób odzwierzęcych, takich jak bruceloza, wąglik, gruźlica bydła, choroby pasożytnicze (bąblowica, echinokokoza, włośnica) i wścieklizna, po nowe choroby odzwierzęce, takie jak wysoce patogenna ptasia grypa, choroba Nipah/Hendra i gąbczasta encefalopatia bydła.

  • Weterynaryjne nauki kliniczne

    Etiologia, patogeneza, objawy kliniczne, diagnoza i leczenie typowych chorób i zaburzeń. Obejmuje to takie obszary weterynarii, jak propedeutyka, patologia kliniczna i anatomiczna, mikrobiologia, parazytologia, medycyna kliniczna i chirurgia (w tym anestetyka), medycyna zapobiegawcza, obrazowanie diagnostyczne, reprodukcja zwierząt i zaburzenia reprodukcyjne, weterynaryjna medycyna państwowa i zdrowie publiczne, ustawodawstwo weterynaryjne i medycyna sądowa oraz lecznictwo.

  • Cele programów nauczania

    Cele określone w programach nauczania i określone efekty uczenia się.

  • Fizjologia zwierząt

    Badania dotyczące mechanicznego, fizycznego, biologicznego i biochemicznego funkcjonowania zwierząt, ich narządów i komórek.

  • Podstawowe nauki weterynaryjne

    Anatomia weterynaryjna, histologia, embriologia, fizjologia, biochemia, genetyka, farmakologia, farmacja, toksykologia, mikrobiologia, immunologia, epidemiologia i etyka zawodowa.

  • Pierwsza pomoc dla zwierząt

    Zabiegi przeprowadzane w nagłych wypadkach zwierząt, w tym zasady i cele świadczenia pierwszej pomocy na rzecz zwierząt.

  • Symptomy choroby u zwierząt

    Fizyczne, behawioralne i środowiskowe oznaki zdrowia i choroby u różnych zwierząt.

  • Anatomia zwierząt

    Badanie części ciała zwierząt, ich struktury i dynamicznych powiązań, na poziomie wymaganym przez konkretny zawód.

Umiejętności

  • Oceniać studentów

    Oceniać postępy (osiągnięcia akademickie) studentów, ich osiągnięcia, wiedzę i umiejętności na kursie poprzez zadania, testy i egzaminy. Diagnozować ich potrzeby i śledzić ich postępy, mocne i słabe strony. Formułować podsumowującą deklarację celów, które uczeń osiągnął.

  • Wykładać nauki weterynaryjne

    Instruować studentów w zakresie teorii i praktyki nauk weterynaryjnych, w szczególności w takich tematach, jak medycyna weterynaryjna, pierwsza pomoc dla zwierząt, zachowanie zwierząt, anatomia zwierząt i choroby zwierzęce.

  • Przygotowywać plany lekcji

    Przygotowywać treść nauczania w klasie zgodnie z celami programu nauczania, przygotowując ćwiczenia, wyszukując aktualne przykłady itp.

  • Stosować strategie nauczania międzykulturowego

    Zapewnienie, aby treść, metody, materiały i ogólne doświadczenia w zakresie uczenia się były otwarte dla wszystkich uczniów i uwzględniały oczekiwania oraz doświadczenia osób uczących się pochodzących z różnych środowisk kulturowych. Badanie stereotypów indywidualnych i społecznych oraz opracowywanie strategii nauczania o charakterze międzykulturowym.

  • Pomagać uczniom przy korzystaniu ze sprzętu

    Udzielać pomocy uczniom podczas pracy ze sprzętem (technicznym) wykorzystywanym w zajęciach praktycznych i w razie potrzeby rozwiązywać problemy dotyczące obsługi.

  • Pośredniczyć w kontaktach z pracownikami pomocniczymi sektora oświaty

    Komunikować się z kierownictwem placówki edukacyjnej, takim jak dyrektor szkoły i członkowie zarządu, oraz z zespołem wsparcia edukacji, np. asystent nauczyciela, doradca szkolny lub doradca akademicki w kwestiach związanych z dobrobytem uczniów.

  • Opracowywać programy kursów

    Badać i sporządzać opis kursu, który ma być nauczany i obliczać ramy czasowe dla planu instruktażowego zgodnie z przepisami szkolnymi i celami programu nauczania.

  • Pośredniczyć w kontaktach z pracownikami sektora oświaty

    Kontaktowanie się z pracownikami szkoły, takimi jak nauczyciele, asystenci nauczycieli, doradcy akademiccy oraz dyrektorzy szkół w kwestiach związanych z dobrostanem uczniów. Współpraca w ramach uniwersytetu z personelem technicznym i badawczym w celu omówienia projektów badawczych i spraw związanych z nauką.

  • Sporządzać sprawozdania na temat wykonywanych prac

    Sporządzać raporty związane z pracą, które wspierają efektywne zarządzanie relacjami oraz wysoki standard dokumentacji i ewidencjonowania. Pisać i przedstawiać wyniki i wnioski w sposób jasny i zrozumiały, aby były zrozumiałe dla odbiorców niebędących ekspertami.

  • Zapewniać bezpieczeństwo uczniów

    Upewnić się, że wszyscy uczniowie, którzy znaleźli się pod nadzorem instruktora lub innej osoby, są bezpieczni i dobrze pilnowani. Zachować środki ostrożności podczas nauki.

  • Opracowywać materiały na zajęcia

    Pisać, wybierać lub rekomendować program nauczania dla uczniów zapisanych na kurs.

  • Stosować strategie nauczania

    Stosować różne podejścia, style uczenia się i kanały w celu uczenia osób, m.in. poprzez przekazywanie treści w zrozumiały sposób, porządkowanie omawianych tematów dla zapewnienia jasności i w razie potrzeby powtarzanie argumentów. Korzystać z szerokiej gamy narzędzi i metod nauczania odpowiednich do programu przedmiotu oraz poziomu wykształcenia, celów i priorytetów osób uczących się.

  • Udzielać konstruktywnych informacji zwrotnych

    Przedstawiać uzasadnione opinie uwzględniające krytykę i pochwałę wyrażaną z szacunkiem oraz w sposób jasny i spójny. Podkreślać osiągnięcia, a także błędy i korzystać z metod oceniania kształtującego w celu oceny pracy.

  • śledzić zmiany w danej dziedzinie specjalizacji

    Być na bieżąco z nowymi badaniami, przepisami i innymi istotnymi zmianami, związanymi z rynkiem pracy lub innymi, pojawiającymi się w danej dziedzinie specjalizacji.

  • Kierować przebiegiem zajęć w klasie

    Utrzymywać dyscyplinę i zaangażowanie uczniów w trakcie lekcji.

  • Posługiwać się praktycznymi przykładami w ramach nauczania

    Przedstawiać innym przykłady doświadczeń, umiejętności i kompetencji właściwych dla konkretnych treści dydaktycznych, aby pomóc uczniom w uczeniu się.

Source: Sisyphus ODB