Zawód nauczyciel osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole podstawowej / nauczycielka osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole podstawowej

Nauczyciele osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi zapewniają specjalnie opracowane lekcje dla uczniów o różnym stopniu niepełnosprawności na poziomie szkoły podstawowej i zapewniają im możliwość uczenia się. Niektórzy nauczyciele osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole podstawowej pracują z dziećmi, które doświadczają łagodnej i umiarkowanej niepełnosprawności, wdrażając zmodyfikowany program nauczania w celu dostosowania ich do specyficznych potrzeb każdego ucznia. Inni nauczyciele osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole podstawowej pomagają i uczą uczniów z niepełnosprawnością intelektualną i autyzmem, koncentrując się na nauczaniu ich podstawowych i zaawansowanych umiejętności czytania i pisania, życia i umiejętności społecznych. Wszyscy nauczyciele oceniają postępy uczniów, uwzględniając ich mocne i słabe strony, oraz informują o swoich ustaleniach rodziców, doradców, administratorów i inne zainteresowane strony.

Chcesz dowiedzieć się, jaki rodzaj kariery i jakie zawody najbardziej Ci odpowiadają? Skorzystaj z naszego bezpłatnego testu kariery w oparciu o kod Hollanda i przekonaj się.

Typ osobowości

Bezpłatnego testu Kariery

Jakie zawody lubisz? Wybierz karierę, która odpowiada Twoim preferencjom. Przeprowadź test kariery.

Do testu

Wiedza

  • Procedury obowiązujące w szkołach podstawowych

    Wewnętrzne procedury szkoły podstawowej, takie jak struktura odpowiedniego wsparcia i zarządzania w zakresie edukacji, a także polityki i przepisy.

  • Kształcenie osób o specjalnych potrzebach edukacyjnych

    Metody nauczania, wyposażenie i otoczenie stosowane w celu wspierania uczniów ze specjalnymi potrzebami w osiąganiu sukcesów w szkole oraz społeczności.

  • Cele programów nauczania

    Cele określone w programach nauczania i określone efekty uczenia się.

  • Opieka nad osobami niepełnosprawnymi

    Szczególne metody i praktyki stosowane w celu zapewnienia opieki osobom z niepełnosprawnością fizyczną, intelektualną i w zakresie uczenia się.

  • Rozwój fizyczny dziecka

    Rozpoznawanie i opisanie rozwoju na podstawie następujących kryteriów: masa ciała, długość i rozmiar głowy, wymagania żywieniowe, funkcja nerek, wpływ hormonów na rozwój, reakcja na stres i zakażenie.

  • Procesy oceny

    Różne techniki oceny, teorie i narzędzia stosowane przy ocenie uczniów, uczestników programu oraz pracowników. Różne strategie oceny, takie jak: wstępna, kształtująca, podsumowująca i samoocena, są wykorzystywane do różnych celów.

  • Trudności w uczeniu się

    Trudności w uczeniu się, z którymi niektórzy uczniowie zmagają się w środowisku szkolnym, zwłaszcza specyficzne trudności w uczeniu się, takie jak dysleksja, dyskalkulia i zaburzenia koncentracji.

Umiejętności

  • Dbać o zachowanie dyscypliny wśród uczniów

    Dbać, aby uczniowie przestrzegali obowiązujących w szkole przepisów i kodeksu postępowania, oraz podejmować odpowiednie działania w przypadku naruszenia przepisów lub niewłaściwego zachowania.

  • Kierować przebiegiem zajęć w klasie

    Utrzymywać dyscyplinę i zaangażowanie uczniów w trakcie lekcji.

  • Zapewniać bezpieczeństwo uczniów

    Upewnić się, że wszyscy uczniowie, którzy znaleźli się pod nadzorem instruktora lub innej osoby, są bezpieczni i dobrze pilnowani. Zachować środki ostrożności podczas nauki.

  • Realizować programy opieki nad dziećmi

    Wykonywać działania z dziećmi zgodnie z ich potrzebami fizycznymi, emocjonalnymi, intelektualnymi i społecznymi, używając odpowiednich narzędzi i sprzętu, aby ułatwić interakcję i uczenie się.

  • Stosować strategie nauczania międzykulturowego

    Zapewnienie, aby treść, metody, materiały i ogólne doświadczenia w zakresie uczenia się były otwarte dla wszystkich uczniów i uwzględniały oczekiwania oraz doświadczenia osób uczących się pochodzących z różnych środowisk kulturowych. Badanie stereotypów indywidualnych i społecznych oraz opracowywanie strategii nauczania o charakterze międzykulturowym.

  • Posługiwać się praktycznymi przykładami w ramach nauczania

    Przedstawiać innym przykłady doświadczeń, umiejętności i kompetencji właściwych dla konkretnych treści dydaktycznych, aby pomóc uczniom w uczeniu się.

  • Pomagać dzieciom o specjalnych potrzebach w otoczeniu edukacyjnym

    Pomagać dzieciom o szczególnych potrzebach, określając ich wymagania, modyfikując wyposażenie klasy z myślą o dostosowaniu do ich potrzeb oraz ułatwiając im udział w zajęciach szkolnych.

  • Kształtować pozytywne nastawienie wśród młodzieży

    Pomagać dzieciom i młodzieży oceniać ich potrzeby społeczne, emocjonalne i tożsamości oraz rozwijać pozytywny wizerunek siebie, zwiększać poczucie własnej wartości i poprawiać samodzielność.

  • Nauczać przedmiotów nauczania początkowego

    Instruować uczniów szkół podstawowych w zakresie teorii i praktyki różnych przedmiotów, takich jak matematyka, języki i nauki przyrodnicze, budując treść kursu w oparciu o istniejącą wiedzę uczniów i zachęcając ich do głębszego zrozumienia przedmiotów, którymi są zainteresowani.

  • Zarządzać relacjami uczniów

    Zarządzać relacjami między uczniami oraz między uczniem a nauczycielem. Działać jako sprawiedliwy autorytet i tworzyć środowisko zaufania i stabilności.

  • Wspierać uczniów w procesie uczenia się

    Wspierać i prowadzić studentów w ramach ich pracy, przekazywać osobom uczącym się praktyczne wsparcie i zachęty.

  • Oceniać studentów

    Oceniać postępy (osiągnięcia akademickie) studentów, ich osiągnięcia, wiedzę i umiejętności na kursie poprzez zadania, testy i egzaminy. Diagnozować ich potrzeby i śledzić ich postępy, mocne i słabe strony. Formułować podsumowującą deklarację celów, które uczeń osiągnął.

  • Stosować specjalistyczne metody nauczania uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych

    Instruować uczniów wymagających specjalistycznej uwagi, często w małych grupach, uwzględniając ich indywidualne potrzeby, zaburzenia i niepełnosprawności. Promować rozwój psychologiczny, społeczny, twórczy oraz fizyczny dzieci i młodzieży, stosując określone metody, takie jak ćwiczenia koncentracji, odgrywanie ról, trening ruchowy i malowanie.

  • Pomagać uczniom przy korzystaniu ze sprzętu

    Udzielać pomocy uczniom podczas pracy ze sprzętem (technicznym) wykorzystywanym w zajęciach praktycznych i w razie potrzeby rozwiązywać problemy dotyczące obsługi.

  • Utrzymywać relacje z rodzicami dzieci

    Informować rodziców dzieci o planowanych działaniach, oczekiwaniach programowych i indywidualnych postępach dzieci.

  • Zadawać pracę domową

    Zapewniać dodatkowe ćwiczenia i zadania, które uczniowie będą przygotowywać w domu, wyjaśniać je w jasny sposób oraz określać terminy wykonania i metody oceny.

  • Stosować strategie nauczania

    Stosować różne podejścia, style uczenia się i kanały w celu uczenia osób, m.in. poprzez przekazywanie treści w zrozumiały sposób, porządkowanie omawianych tematów dla zapewnienia jasności i w razie potrzeby powtarzanie argumentów. Korzystać z szerokiej gamy narzędzi i metod nauczania odpowiednich do programu przedmiotu oraz poziomu wykształcenia, celów i priorytetów osób uczących się.

  • Zarządzać problemami, z jakimi borykają się dzieci

    Promowanie profilaktyki, wczesnego wykrywania i zarządzania problemami u dzieci, z naciskiem na opóźnienia i zaburzenia rozwojowe, problemy behawioralne, niepełnosprawność funkcjonalną, obciążenia społeczne, zaburzenia psychiczne, w tym depresję, oraz zaburzenia lękowe.

  • Wspierać rozwój podstawowych umiejętności osobistych dzieci

    Wspierać i ułatwiać rozwój naturalnej ciekawości dzieci oraz umiejętności społecznych i językowych dzięki działaniom twórczym i społecznym, takim jak opowiadania, pomysłowe zabawy, piosenki, rysunki i gry.

  • Udzielać konstruktywnych informacji zwrotnych

    Przedstawiać uzasadnione opinie uwzględniające krytykę i pochwałę wyrażaną z szacunkiem oraz w sposób jasny i spójny. Podkreślać osiągnięcia, a także błędy i korzystać z metod oceniania kształtującego w celu oceny pracy.

  • Dostosowywać metody nauczania do potencjału ucznia

    Rozpoznawać trudności i osiągnięcia uczniów pod względem nauki. Wybierać strategie nauczania i uczenia się wspierające indywidualne potrzeby i cele edukacyjne uczniów.

  • Obserwować postępy uczniów

    Śledzić postępy uczniów w nauce oraz oceniać ich osiągnięcia i potrzeby.

  • Oceniać rozwój młodzieży

    Oceniać różne aspekty potrzeb rozwojowych dzieci i młodzieży.

  • Zachęcać uczniów do doceniania własnych osiągnięć

    Zachęcać uczniów do docenienia własnych osiągnięć i działań na rzecz zwiększenia zaufania i rozwoju edukacyjnego.

  • Równoważyć osobiste potrzeby uczestników z potrzebami grupy

    Stosować różne podejścia w swojej praktyce, które równoważą potrzeby każdej osoby z potrzebami całej grupy. Wzmacniać zdolności i doświadczenia każdej osoby, co jest znane jako praktyka ukierunkowana na osobę, przy jednoczesnym zachęcaniu uczestników i wspieraniu pracowników do utworzenia spójnej grupy. Tworzyć atmosferę wsparcia i bezpieczeństwa dla aktywnej eksploracji dyscypliny artystycznej.

  • Przygotowywać plany lekcji

    Przygotowywać treść nauczania w klasie zgodnie z celami programu nauczania, przygotowując ćwiczenia, wyszukując aktualne przykłady itp.

Source: Sisyphus ODB