Geschiedenis van het IQ en de IQ test

Paul Broca (1824-1880) en Sir Francis Galton (1822-1911) waren één van de eerste wetenschappers die zich bezig hielden met het meten van intelligentie. Dat deden ze door de schedelomvang van mensen te meten. Hoe groter de schedel, hoe slimmer de mens was hun uitgangspunt. In diezelfde periode gebruikte wetenschapper Wilhelm Wundt (1832-1920) introspectie - het vermogen van mensen om te reflecteren op hun eigen gedachten - als maat voor intelligentie. Tegenwoordig zijn hun methoden en ideeën achterhaald en worden ze al zeker niet meer als IQ test ingezet. Ze zijn wel een fundamenteel onderdeel van de geschiedenis van IQ.

De eerste 'echte' IQ test

De eerste moderne intelligentietest in de geschiedenis van IQ werd ontwikkeld in 1904, door Alfred Binet (1857-1911) en Theodore Simon (1872-1961). Het Franse Ministerie van Onderwijs vroeg deze onderzoekers om een test te ontwikkelen waarmee mentaal geretardeerde kinderen konden worden onderscheiden van normaal intelligente maar luie kinderen. Dit leidde tot de Simon-Binet IQ test. Deze IQ test bestaat uit verschillende onderdelen zoals logisch redeneren, rijmwoorden zoeken en voorwerpen benoemen. De score op de IQ test in combinatie met de leeftijd van een kind, geeft informatie over de intellectuele ontwikkeling van het kind: ligt het voor of achter op andere kinderen? Het IQ werd daarbij berekend als: (de mentale leeftijd/werkelijke leeftijd) X 100. De test werd een groot succes in zowel Europa als Amerika. Vandaag de dag kijken we een stuk genauanceerder naar het meten van het IQ van een kind en hoe hier mee om te gaan. Lees hiervoor het artikel IQ test voor kinderen.

Lees verder over theorieën of doe zelf een klassieke IQ test en stel vast hoe slim je bent ten opzichte van de Nederlandse beroepsbevolking.